به لحاظ موقعیت جغرافیایی، حمل و نقل دریایی در کویت اهمیت شایان و درجه اول دارد.

در واقع شالوده و هویت این کشور با وجود یک بندرگاه مناسب بازرگانی در خلیج کویت،

در هم آمیخته و اساس پیدایش این امیرنشین کوچک حاشیه خلیج فارس بشمار می‌رود.

کویت ناوگان کشتیرانی بازرگانی اختصاصی در اختیار ندارد بلکه یکی از شرکای (شرکت کشتیرانی متحده عرب) است که

بیشتر حمل و نقل بازرگانی کویت را انجام می‌دهد.

این شرکت کشتیرانی در سال 1976 تأسیس شده و دیگر شرکای آن کشورهای عرب حوزه خلیج فارس هستند .

کشتیهای این شرکت بین کشورهای اروپایی، بنادر دریای مدیترانه، ژاپن، سواحل شرقی آمریکا، آمریکای جنوبی و بنادر عربی خلیج فارس و

دریای سرخ رفت‌وآمد می‌کنند.

کویت برای حمل و نقل مسافر و کالا علاوه بر ناوگان دریایی از خطوط هوایی خود نیز استفاده می‌کند.

ناوگان هوایی کویت در خطوط هواپیمایی کویت که یک شرکت دولتی است و توسط سازمان هواپیمایی کشوری کویت اداره می‌شود متمرکز است.

کویت دارای 6 فرودگاه قابل پرواز است که در میان آنها از یک فرودگاه برای پروازهای بین‌المللی بهره برداری می‌شود.

در بخش حمل و نقل زمینی با توجه به مساحت کم کویت، تمرکز جمعیت در کناره ساحل و عمدتاً" در بخش مرکزیو

خلیج کویت فاقد شبکه راه آهن است و حمل و نقل زمینی جاده‌ای از لحاظ جابجایی مسافر پس از هواپیمایی و

از لحاظ جابجایی کالا پس از کشتیرانی قرار می‌گیرد.

کویت در بین کشورهای عربی، دارای بالاترین رقم سرانه خودروهای شخصی است و

از این حیث در جهان پس از 6 کشور صنعتی پیشرفته در رتبه هفتم قرار می‌گیرد.